Een team met karakter!

Om tien uur komen we aan in Schalkwijk. Vandaag spelen we de laatste wedstrijd vóór de winsterstop en dat tegen de koploper. Aan het begin van het seizoen hebben we al een keer tegenover elkaar gestaan. Deze thuiswedstrijd liep helaas af met een 3-6. Inmiddels zijn de DomstadDames echter een stuk beter op elkaar ingespeeld, dus wie weet maken we nog een kans! We stappen vanuit de warme auto de koude in. Ik ben benieuwd of onze trainers komen kijken nu het weer zo lelijk is. Ijskoud is het. Hoe zal dat dan wel niet op het veld zijn?

Vrij koud dus. We beginnen met inlopen in onze vesten, truien en trainingsjacks en voor degenen onder ons die het écht koud hebben, in compleet trainingspak. Nog even wat baloefeningen en dan kunnen we beginnen. Schalkwijk neemt de eerste aftrap, maar het duurt natuurlijk niet lang voordat wij aan zet zijn. We zijn niet altijd even sterk in combinaties maken, maar vandaag gaat ons dit goed af en vooral voor het doel. We hebben een aantal kansen. Er is er één van Ingrid die de bal vanuit een vrijetrap keihard richting de linkerhoek schiet, maar die jammer genoeg nét op de paal ketst. Waar wij duidelijk lekker in de wedstrijd zitten, zijn de Schalkwijkers minder op dreef. Echter, na een tijdje komt een Schalkwijkse schone aan de bal en gevaarlijk dichtbij de goal. Ze speelt onze verdedigsters uit en is klaar om een doelpunt te maken. Dit laat Denise echter niet zomaar gebeuren. Ze komt een stukje uit haar doel en op het moment dat de Schalkwijkse schone schiet, vangt ze de bal en klemt hem stevig in haar handen. De kust is weer veilig. Tegen het einde van de eerste helft zie ik tot mijn blijdschap onze dappere trainers in mijn ooghoeken. Zoals het echte trainers betaamt, trotseren zij de koude (en Evelien haar griep) en staan ons bij in zware tijden. Even nadat onze trainers zijn gearriveerd, is de eerste helft voorbij.

Onder het genot van een warm kopje thee, zegt Evelien ons dat we goed aan het spelen zijn en lekker in de wedstrijd zitten. Dat het nu alleen nog gaat om het afmaken. De Schalkwijksters zijn, ondanks dat ze eerste staan, niet eens zo heel sterk. Daar moeten we gebruik van maken. Vlak voordat we het veld weer op gaan, krijgen we nog wel de opmerking dat ze er maar één keer doorheen hoeven te komen en het doelpunt kan zitten. Er zit namelijk een aantal meiden met een krachtig schot in de voorhoede. Met deze laatste waarschuwing in ons achterhoofd gaan we het veld weer op. De aftrap is voor ons. Al vrij snel onderschept Schalkwijk de bal. Waar Evelien bang voor was, gebeurt: Wat geklungel voor de goal en een doelpunt. Het staat 1-0. Schalkwijk krijgt weer zin om te voetballen. Waar wij de eerste helft vooral op hun helft speelden, beginnen zij nu meer onze helft te bezetten. We moeten er nu flink tegenaan om niet te verliezen. We proberen ons te herpakken, maar tevergeefs. Weer een aanvallende actie van Schalkwijk met een 2-0 tot gevolg.
Dat is balen, maar nog geen grote ramp. We gaan weer verder en dit keer een stuk aanvallender. We krijgen een aantal kansen, maar moeten hier wel veel harder voor knokken dan in de eerste helft. We zijn vastbesloten de strijd aan te gaan; opgeven is geen optie. We worden feller, maar ook wat ongecontroleerder. De bal gaat net zo makkelijk van de Schalkwijkse helft weer terug naar onze helft. Een nieuwe actie van Schalkwijk, waarna het 3-0 staat. Nogmaals incasseren we het doelpunt en gaan er nóg harder tegenaan. Helaas heeft het niet mogen baten en drie tegen nul is dan uiteindelijk ook de eindstand van deze wedstrijd.

Ondanks deze teleurstellende uitslag ben ik tóch trots op ons team. Mag ik dat zeggen? Ja! Dat mag ik zeggen. Dit mag ik zeggen, omdat we, ondanks alle tegenslagen, geen één keer op elkaar hebben gescholden, we elkaar niet zijn gaan afvallen en omdat we tot het bittere eind ons uiterste best hebben gedaan. Dat maakt ons een team met karakter.

Met Trotse DomstadDamesGroeten,

Nouschka