Druk op de ketel. 

Na vorige week een oefenwedstrijd te hebben gespeeld, gaat vandaag het echte werk beginnen: De eerste officiële wedstrijd staat voor de deur. Aangezien er vorig jaar een aantal dames is gestopt met voetbal, is ons team nu iets minder groot (dus mocht je nog een leuke voetbalvrouw kennen: Wij houden ons aanbevolen 😉 ), maar daarom niet minder sterk. We moeten het vandaag zonder onze vaste aanvoerdster doen. Gelukkig heeft Marthe aangeboden deze rol vandaag op zich te nemen. We spelen tegen de vrouwen van VVZA. Ik hoor een medespeelster zeggen: “Wauw! Ik voel de druk.” Het algemene gevoel dat heerst is dat we er zin in hebben en tegelijkertijd best gespannen zijn. Een beetje druk is natuurlijk niet erg, maar zal de druk ons vandaag fataal worden? Ik hoop het niet! Voordat de eerste helft begint, worden we nog even bij elkaar geroepen door trainster Eveline. We krijgen nog wat tips mee met de sleutelwoorden: communiceren, druk zetten, snel kantelen, aansluiten en aanpakken die handel.

De eerste helft begint en de goed zichtbare scheids, met zijn fluorescerend shirt, fluit af. Domstad houdt de druk (over druk gesproken) aan het begin van de wedstrijd goed vast. Een tijdje zijn wij aan zet en spelen op de helft van VVZA. Dit laten onze tegenspeelsters zich niet gebeuren: Het spel keert. Keepster Lieke krijgt het meteen al zwaar te voorduren, want een vrouw van VVZA komt recht op haar af. Gelukkig kan Lieke heel mooi uitkomen en onderschept de bal. Iedereen haalt diep adem. De druk is weer even van de ketel. VVZA krijgt deze helft nog een aantal pogingen voor het doel, maar gelukkig niets om ons écht zorgen over te maken.. Hoewel.. Een doelpunt is natuurlijk snel gemaakt. Deze helft is balbezit meer aan onze kant, dan aan de kant van VVZA. We spelen meerdere malen dreigend voor het doel van VVZA, maar het doelpunt valt niet. Onze tegenstanders zorgen er een paar keer voor dat zij de bal voor ons doel terecht komt en benutten deze kansen optimaal. De eerste helft eindigt dan ook met 0-3.

Tijdens de rust krijgen we weer aanwijzingen van Eveline. We spelen sterk en zijn echt aan elkaar gewaagd. Het probleem van VVZA is de voorhoede. Deze blijkt lastig te verdedigen, omdat er één vrouwtje steeds tussendoor komt die het iedere keer afrondt in een doelpunt. Daar moeten we dus goed op letten. Lou belooft het vrouwtje te blijven stalken tot ze er helemaal knetter-de-knetter van wordt. Prima strategie. Verder belooft Lisanne in de juiste lijn te verdedigen en Marthe om twee stappen terug te nemen, zodat ze meer overzicht heeft en betere feedback kan geven in haar nieuwe (tijdelijke) rol als aanvoerdster. We kunnen ze hebben! Met een strijdlustige vibe gaan we het veld weer op. Renée heeft zich inmiddels, na twee uur op de tennisbaan te hebben gestaan, ook aangesloten. Domstad mag de aftrap nemen. Nina speelt naar mij en ik naar Floor en zij ragt de bal -zoals ze dat zo goed kan- naar voren. De toeters van haar supporters klinken luid over het veld. Spanning en sensatie. Wij houden de druk flink hoog en zorgen er voor dat de bal niet op de verkeerde helft terechtkomt. Halverwege de tweede helft is het echter nog steeds 0-3. Nu moet er toch écht wat gaan gebeuren. Ik probeer zoveel mogelijk te irriteren voor het doel en de keepster wordt zenuwachtig. Dan krijg ik een bal in mijn voeten, ren op de keepster af en schiet!! … Recht in haar handen. Ik baal als een stekker, maar laat me niet kisten. We gaan verder. De pot is nog niet voorbij. Nina rent de longen uit haar lijf en heeft een aantal mooie acties. Toch komt de bal nog niet voor het doel terecht. Dan horen we de scheidsrechter zeggen: Nog drie minuten. “Oké jongens, drie goals in drie minuten, moet kunnen!” (volgens mij was dat Marieke die ik hoorde). We lachen en weten dat als we de wedstrijd nog tot een waardig eind willen brengen, we er toch nog minimaal één moeten scoren. Uittrap van Lieke. De bal schiet weer op de goede helft. Corner. Nog één minuut. Marieke neemt ‘m: “Op welk koppie moet ik ‘m richten?!” We staan schrap. We staan op scherp. We voelen de druk. De bal komt op de goal af en daar staat Renée, op precies de juiste plek. Ze raakt de bal met haar hoofd en….. DOELPUNT!!!!!!!!!!!! We hebben het voor elkaar gekregen! In de laatste minuut scoren we!

Prachtig hoe we deze wedstrijd toch nog tot een eervol eind hebben kunnen brengen. Want dat hadden we zeker verdiend. Het was niet makkelijk ons hoofd koel te houden deze wedstrijd, maar gelukkig heeft het koppie van Renée ons uiteindelijk gered.

Met een DomstadDamesKopbal,

Nouschka