DMC Vr 1 – Vriendenschaar Vr 1

Kat in het bakkie voor Vriendenschaar?

Vandaag kom ik met mijn moeder bij de club aanrijden. Ze heeft wat pannenkoeken meegenomen voor in de rust. Terwijl zij lekker buiten gaat zitten met een kopje koffie, loop ik de kantine in, waar alle meiden al aan het kletsen zijn. Lieke heeft de opstelling van vandaag voorbereid. Dit bleek nog best lastig te zijn aangezien onze volledige (!) achterhoede mist vandaag. Gelukkig zijn we op sterkte. Dat is wel nodig, want we spelen tegen een ogenschijnlijk sterk team. Vriendenschaar heeft dit seizoen al vier keer gewonnen, één keer gelijkgespeeld en nog geen nederlaag geleden. Andersom zullen zij onze uitslagen vast ook wel gecheckt hebben en die zijn iets minder florissant: Één keer gewonnen, twee keer gelijkspel en twee nederlagen.

Zij staan derde, wij negende. Kat in het bakkie, zullen die vriendinnen wel denken. We zullen zien…

We beginnen met warmlopen en inspelen en na zo’n twintig minuten kunnen we beginnen. Het startsignaal klinkt. Al vrij snel ligt de bal op de Vriendenschaarse helft. Tijdens de eerste minuut komt Marloes, alias Loesoe, door het midden met de bal aan haar voet en schiet de bal beheerst tussen de benen van de keeper door. In de eerste minuut staan wij al op een voorsprong! Vriendenschaar baalt. Misschien is die kat toch niet zo makkelijk in het bakkie te krijgen, moeten ze gedacht hebben. Ze geven zich zeker niet gelijk gewonnen en krijgen het na ongeveer tien minuten voor elkaar ook een doelpunt te maken en even later nog één. Zo gaan wij van een 1-0 voorsprong naar een 1-3 achterstand. Toch heerst er geen paniek. De DomstadDames blijven zich focussen en concentreren.

Dit werkt, want na de twee doelpunten van Vriendenschaar zijn wij weer aan de beurt. We krijgen ontzettend veel kansen en dan komt Nelleke om de hoek kijken. Ze krijgt de bal in haar voeten gespeeld, neemt het aan en poeiert de bal met een snoeihard schot richting het doel. De bal ketst keihard via onderkant lat in het doel! 2-3. Het blijft spannend. Ongeveer tien minuten voor rust scoort deze zaterdagchick nog een keer. Het is 3-3. Nog maar even te gaan! Krijgen we het voor elkaar met gelijkspel de rust in te gaan? Nog vijf minuten te gaan en nog geen doelpunt gevallen. Maar dan, in de laatste minuut krijgen onze ‘vriendinnen’ het toch nog voor elkaar een goal te scoren. Met 3-4 lopen wij naar de kleedkamer.

Met thee en een pannenkoekje van moeders in ons hand, overleggen we over de wedstrijd. Eigenlijk gaat het gewoon goed en zijn we lekker aan het spelen. Dit moeten we vasthouden, rustig blijven en ons blijven concentreren. Met een relaxt gevoel lopen we het veld weer op. Het valt me nu pas op hoeveel mannen zich rondom het veld verzameld heeft. We hebben bekijks. Nu moeten we ons bewijzen als echte Domstadvrouwen. Eerst moeten we minimaal zorgen voor een gelijkspel. Ik heb de bal in mijn bezit en zie in mijn ooghoeken hoe Marloes door het midden aan komt lopen. Ik geef de bal af.. Op hoop van zegen. En ja hoor! Net als in de eerste helft scoort ze! Het is vier tegen vier.

De rest van de wedstrijd blijven we knokken. We krijgen vele kansen, maar helaas zit er niet meer in dan gelijkspel. Alhoewel, helaas… Wij waren toch niet die katjes die ze dachten dat we waren, maar hebben ons bewezen als echte leeuwinnen. “Gefeliciteerd met jullie puntje” horen we een Vriendin nog snauwen. Miauw!

Bedankt voor het kijken en het aanmoedigen mannen! Wij kijken ook met plezier naar jullie wedstrijden.

Met DomstadDamesGroetjes,
Nouschka