De laatste wedstrijd voor de winterstop is geweest. Mijn laatste wedstrijd bij Domstad voordat ik naar Thailand vertrek. Ik had kunnen kiezen voor een laatste verslag, waarin ik zou vertellen dat we tegen SVF speelden, dat het veld modderig was, dat er daardoor veel valpartijen waren, dat Kim helaas niet aanwezig was, waardoor ik haar (weer) niet in mijn verslag kon noemen en dat het, dankzij een prachtig doelpunt van Renée, 1-0 werd in de eerste helft, dat we uiteindelijk toch nog eindigden met 1-1 en dat we dit daarna snel weer vergaten door een geweldige derde-helft-met-biefstuk-en-trainers.

Had gekund. Maar ik kies voor een andere vorm. Een vorm waarvan de meeste mensen –inclusief ikzelf- steeds meer lijken te vergeten dat hij bestaat. Een vorm waar je de tijd voor neemt om leuke en spraakmakende herinneringen in op te halen. Zowel het maken ervan, als het vervoer en het lezen vragen tijd en aandacht. Aandacht die je er graag aan besteedt, omdat je weet dat deze herinneringen zo waardevol zijn dat je wilt dat ze er voor altijd in worden vastgelegd.

Jawel, ik heb het over de brief.. Maar een brief is als champagne. Die open je pas bij een bijzondere gelegenheid.

Ik wens iedereen alvast hele fijne dagen en een gelukkig Nieuwjaar.

Met Feestelijke DomstadDamesGroeten,

Nouschka